«Άουσβιτς» το λέγανε. Τρία χρόνια το λέγανε έτσι. Τώρα είναι
χωράφι.
Ένα απέραντο βοσκοτόπι για τους γύπες που κρώζουνε
νυχτοήμερα νηστικοί.
Άχρηστο υλικό, σκεύη
ανάκατα από συντρίμμια λευκάζουνε στη χλόη
Κόμες ξέπλεκες κυνηγιούνται έξαλλες στους θάμνους
Κόμες που γέρασαν κλαίοντας πάνου απ’ τα λείψανά τους.
Βρέθηκαν ακόμη εκεί κοκάλινα
χεράκια παιδικά – ολάνυχτες πεντάφυλλες μαργαρίτες.
Και παπουτσάκια… πλήθος παπουτσάκια από απίθανα μικρά πόδια
που ψάχνουν να βρουν το ταίρι τους.
Ναι. Έτσι το λέγανε κάποτε. Οι άνθρωποι ανατρίχιασαν και
ξέχασαν.
Μ. Λουντέμης, Άουσβιτς
Οι μαθητές του σχολείου μας ξαναγύρισαν πίσω σ' εκείνα τα παγωμένα χνάρια των παιδιών και αναζήτησαν την αλήθεια. Για να μην ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου