Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Πράξεις που πληγώνουν

Πριν λίγο καιρό μιλήσαμε στους μαθητές μας για τη βία, για τις λέξεις και τις πράξεις που πληγώνουν το συμμαθητή και το φίλο μας.  Λίγες μέρες πριν το σχολείο μας έγινε θύμα της βίας κάποιων που διάλεξαν δρόμους διαφορετικούς από αυτούς που μαθαίνουμε στα σχολικά θρανία.  Δεν μας πείραξε τόσο η αξία των υλικών αγαθών που μας στέρησαν.  Μας πίκρανε περισσότερο η σκέψη πως η βία ασκήθηκε στο χώρο που αγαπάμε σα δεύτερο σπίτι μας.  Μας πλήγωσε πολύ η εικόνα των σπασμένων ντουλαπιών, των πεταμένων βιβλίων, η ασέβεια που αντιμετωπίστηκε ο χώρος που φιλοξενεί το δάσκαλο και το μαθητή του, τα πρόσωπα μιας σχέσης που μας συντροφεύει στα πρώτα μας βήματα στη ζωή και καθορίζει την πορεία μας στη συνέχεια, για άλλους λίγο, για άλλους πολύ.  Σήμερα μίλησα στους μαθητές μου που κατάλαβαν αμέσως την αλλαγή στη διάθεση της δασκάλας που μπήκε στην τάξη τους.  Με άκουσαν σιωπηλά, θλιμμένα, κατανοώντας πιστεύω την αξία να υπερασπίζεσαι ένα κομμάτι της ζωή σου με θέρμη, την αξία να επιλέγεις το όμορφο και το δημιουργικό και όχι το άσχημο και το καταστροφικό. Ναι, το όμορφο, γεμάτο, δημιουργικό σχολείο είναι υπόθεση όλων μας!  Αν κάποιοι συνεχίζουν να το απαξιώνουν  με άσχημες πράξεις μας βρίσκουν απέναντι, πληγωμένους ίσως αλλά δυνατούς και αποφασισμένους για τη συνέχεια. Γιατί όταν εργάζεσαι με αγάπη ".... σημαίνει να υφαίνεις το ύφασμα με νήματα που βγάζεις από την καρδιά σου, σαν να επρόκειτο να ενδυθεί αγαπημένο σου πρόσωπο. Σημαίνει να ανεγείρεις με στοργή μια κατοικία, σαν να επρόκειτο να στεγάσει αγαπημένα σου πρόσωπα.". Ευτυχώς για εμάς, το σχολείο είναι  σπίτι μας και οι μαθητές μας όλοι, αγαπημένα μας πρόσωπα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου